Służba zdrowa musi być dobrze rozwinięta w każdym cywilizowanym kraju, jest to norma. Na podstawie stanu służby zdrowia można mniej więcej orzec, jak dany kraj daje sobie radę na tym polu, czy jest zaawansowany gospodarczo i czy jest krajem faktycznie cywilizowanym. Dostępność służby zdrowia, jej stan, zaawansowanie, poziom wykształcenia personelu medycznego – o tym zaświadcza. Tak więc jest to ważne. Organizacja służby zdrowia jest jednak zawsze dużym wzywaniem, w każdym kraju, także w tych krajach, które są wysoko rozwinięte. Nigdzie tak naprawdę te systemy nie działają idealnie, choć oczywiście w jednych krajach działają sprawniej, w innych mniej. Wiele zależy od takich czynników, jak oczywiście przede wszystkim pieniądze – ale nawet nie o ich samą ilość chodzi, a o odpowiednie nimi gospodarowanie. Przeważnie każdy kraj na poziomie dość sporo pieniędzy przeznacza na służbę zdrowia, bo oczywiście jest to priorytet w tym funkcjonowaniu kraju, bez tego kraj nie może się też na innych polach rozwijać, jednak to właśnie sposób gospodarowania pieniędzmi jest kluczową sprawą. To właśnie dlatego, mimo zwiększających się znacząco nakładów na służbę zdrowia, nierzadko jest tak w niektórych systemach, że wcale jakieś poprawy nie widać. To często właśnie dlatego, że te pieniądze nie są jakoś mądrze i rozsądnie rozdysponowywane. Wydaje się je nie na to, co potrzeba, nie w taki sposób, jak jest to potrzebne i mądre. Dlatego tak naprawdę te systemy nie działają zawsze jak należy. Służba zdrowia jest potężną organizacją. Są to różne jednostki medyczne, publiczne i prywatne współpracujące z państwem itd. Duże szpitale w dużych miastach, szpitale kliniczne i uniwersyteckie, z najlepszą kadrą i specjalistami, którzy non stop się dokształcają, wprowadzają też innowacje, stosują zaawansowane rozwiązania. Szpitale mniejsze specjalizujące się w danej problematyce, szpitale z różnymi oddziałami. Mniejsze jednostki oraz przychodnie. Tak wie ta organizacja służby zdrowa to potężne zadanie. Służba zdrowia to także mnóstwo pracowników w skali kraju, pracowników różnych szczebli. Oczywiście najbardziej kojarzy się przede wszystkim lekarzy i pielęgniarski. Lecz tak naprawdę to tylko dwa z wielu elementów tej potężnej instytucji. Służba zdrowia to także kwestie organizacyjnie, administracyjne – w końcu to szereg zadań, zatrudnianie tysięcy osób, sprawy personalne, organizacyjne, przetargi. To także pracownicy różnych jednostek. Jeśli chodzi o personel medyczny, najbardziej wykwalikowany to oczywiście lekarze. Wśród nich także jest hierarchia, najważniejsi są dyrektorzy i organizatorzy jednostek, ordynatorzy itd. Lekarze ze specjalizacjami są też wyżej w hierarchii od tych, którzy są tuż po studiach, na rezydenturze lub w trakcie specjalizacji. Jeśli dana osoba też np. nie ukończy specjalizacji, nie zakończy jej uzyskaniem tytułu specjalisty – to też już wyżej w hierarchii nie będzie. Ważne czynniki to oczywiście także wiek i doświadczenie. Studia medyczne to tak naprawdę dopiero sam początek tej drabiny, one dają tylko wiedzę teoretyczną. Przygotowanie do wykonywania samodzielnego zawodu lekarza trwa tak długo,. Ponieważ nauczyć się tego można jedynie w czasie praktyki, na przykładach, współpracując z innymi lekarzami – właśnie bardziej doświadczonymi w realnej pracy z pacjentem, więc też niekoniecznie np. tylko z wybitnymi naukowcami i profesorami, także a przede wszystkim z tymi lekarzami, którzy po prostu od wielu lat pracują w zawodzie, w szpitalu, mieli do czynienia z licznymi przypadkami. Także współpraca lekarzy między sobą jest bardzo ważna. Współpraca lekarzy różnych specjalizacji – tego właśnie uczy praca w szpitalu, bez tego nie ma prawidłowej diagnostyki, musi być taka współpraca i umiejętności pracy w zespole. Wykwalifikowanym personelem medycznym są także pielęgniarki i położne, osoby po studiach, ale też mające oczywiście niższe kwalifikacje od lekarzy. W polskim systemie one wykonują swoje zadania związane z pielęgnacją oraz zalecenia lekarzy, dotyczące np. określonych procedur medycznych, wykonania badań oraz podawania leków. Ratownicy medyczni także tworzą jeden z ważnych elementów służby zdrowia. Ten zawód w praktyce pojawił się stosunkowo niedawno. Do niedawna w karetkach po prostu jeździli lekarz i sanitariusze, ewentualnie właśnie pielęgniarka. Wielu to traktowało jako dodatkową formę zarobkowania, dodatkowe dyżury. Teraz w karetkach często jeżdżą właśnie tylko ratownicy, to oni stanowią załogę, także kierowca jest ratownikiem. W niektórych typach karetek do niektórych wezwań jeżdżą wyłącznie ratownicy, bez lekarza. Dlatego jest to samodzielny zawód, w takiej sytuacji to ratownik wykonuje swoje zadania. Ratownicy medyczni także mają do ukończenia studia oraz kursy kwalifikacyjne. Tak naprawdę to nie tylko lekarze jako jedyni pracownicy służby zdrowia muszą się wciąż dokształcać i szkolić. Właśnie pielęgniarki, położne, ratownicy też muszą. To także jest wykwalifikowany personel, choć oczywiście jest niższej w tej hierarchii. Służba zdrowia to także pracownicy techniczni, osoby obsługujące sprzęt medyczny, aparaturę medyczna, wykonujący określone badania – np. pracujący w pracowniach rentgenowskich i innych miejscach, wykonujących badania tego typu. To także muszą być osoby wykwalifikowane, posiadające określone kompetencje. Właśnie ratownicy, technicy wykonujący takie badania, pielęgniarski – kiedyś to były osoby, które po prostu kończyły specjalne kursy, szkoły zawodowe przygotowujące do zawodu. Obecnie to zmienia i te osoby muszą ukończyć studia. Niekoniecznie to dobry trend. Czasem się to mija z celem, bo te osoby i tak są pracownikami niższego szczebla. Dlatego tak naprawdę te zmiany niekoniecznie idą w dobrą stronę. Dalej jest też niższy personale, personel pomocniczy. Kiedyś były to salowe, teraz wiele szpitali zatrudnia zewnętrzne firmy sprzątające, opiekunów medycznych, którzy wykonują czynności higieniczne i pielęgnacyjne. Praca w szpitalu to także fizjoterapeuci i rehabilitanci, którzy pracują też na różnych oddziałach. W szpitalach często też są zatrudniani psychologowie, którzy pomagają się uporać z rożnymi problemami wynikającymi z choroby.
